Ik zeg het met een stem van glas,
dat ik van je houd,
je vingers zijn van mist,
als je ze zachtjes in de mijne vouwt.
Geheimen schuilen in het duister,
pijn uit een oude schaduw,
ik straal als het licht in jouw ogen,
maar mijn ziel is hard en ruw.
We verzwijgen de stekende woorden,
weten nog niet wie we zijn,
we zijn nu gewoon samen hier,
onze eigen wereld die straks weer verdwijnt.