Iets te sereen

Ooit kende ik de waarheid
nu ben ik hem vergeten
wat ik was is door de tijd
al helemaal opgegeten.

Geen grenzen meer
om voor te staan
geen vijand meer
om neer te slaan
geen kanten meer
om op te gaan
geen woorden meer
om te verstaan.

Er is alleen nog niets,
de koude harde kilte,
waar ik voor stond is nu,
verdwenen in de stilte.

Geen stem meer
koude woorden
Geen missies
oude wonden
Geen ambities
stil geworden
Geen zoektocht
niets gevonden.

Ik zeg maar gewoon,
wat iedereen wil horen,
want wat betekenis had,
ben ik toch verloren.