Er zijn van die gesprekken die ik af en toe echt eens even moet hebben…
Jij, waarom denk je dat je dit verdiend hebt? Waarom woon jij hier terwijl zij de wereld zien zonder een raam ertussen? Waarom drink jij zoveel als je maar wilt terwijl zij elke dag weer moeten afwachten of het water wel veilig is? Waarom slaap jij hier veilig terwijl zij nooit zeker weten of ze wel weer wakker worden?
Jij, waarom denk je steeds aan ‘jij’ en ‘zij’, en steeds aan ‘wij’ en ‘zij’? Waarom zie je niet hoe afhankelijk je van ze bent, hoe verbonden je met ze bent, hoeveel ze eigenlijk op je lijken? Waarom denk je dat je weet wie ze zijn of wat ze denken? Waarom kijk je altijd naar jezelf en niet naar hen?
Jij, waarom blijf je geloven dat je moet veranderen? Waarom ben je zo bezig met de afspraken en deadlines die je je straks niet meer zult herinneren? Waarom denk je dat je je toekomst kunt bepalen? En waarom geloof je dat jij jezelf hebt gemaakt?
Jij, je kunt je dagen niet tellen. Je kunt nooit zeker weten of je weer thuis zult komen als je zometeen de deur achter je dichtdoet. Je kunt je eigen adem niet eens sturen. Je kunt niet één gedachte zien die je niet zelf denkt.
Waarom behandel je je lichaam dan alsof het er is om jou te dienen? Waarom geef je jezelf niet wat je nodig hebt? Waarom kijk je er zoveel naar met ontevredenheid, met kritiek die je niet zelf bedacht hebt, met verlangens die je toch nooit kunt bevredigen?
Waarom doe je zo je best voor mensen die toch niets om je geven? Waarom geloof je altijd de stem die het hardste schreeuwt, in plaats van echt te luisteren? Waarom doe je steeds zo stoer en onverschillig in plaats van eerlijk je hart te delen met de mensen om je heen?
Waarom denk je dat de natuur alleen maar goeds voortbrengt? Waarom denk je dat de wereld zo groot is? Waarom vind je het zo moeilijk om het niet te accepteren?
Misschien is het wel makkelijker om te zeggen dat je er toch niets aan kunt doen.
Misschien is het allemaal zo gecompliceerd dat je het toch niet snapt.
Misschien is het al lastig genoeg om je eigen leven onder controle te hebben.
Misschien ben je wel veel banger dan je zelf denkt.
Misschien geloof je er wel helemaal niet meer in.
Misschien moet je hier eens mee stoppen.
Ja, waarom denk je niets te kunnen doen? Waarom kom je aan met alle bekende excuses? Waarom geloof je niet in je eigen kracht en invloed? Waarom denk je dat je dit allemaal alleen zou moeten doen? En waarom zeg je dat wat je wel kunt doen niet genoeg is?
En stop nu met schreeuwen tegen de spiegel.