Ik keek al zolang altijd toe,
hoe jullie met elkaar praatten.
En ik deed net of ik niet niets
liever wilde dan mee te doen.
Zo iemand te kunnen zijn,
met altijd wel een leuk verhaal,
voor allemaal.
In iedereen iets leuks ontdekken,
kleine gesprekjes op een grote dag,
wat een superkracht.
Ik probeerde het en ontdekte,
dat niets belangrijks in twee zinnen zit,
waarom wilde ik dit toch zo graag,
waarom interesseerde het me?
Wat jullie van me vinden,
en of ik leuke grappen ken,
maar ik ben
Mezelf en dat blijft altijd zo,
en nu mag je best zien,
wat ik verdien.
Weg van wat ik zolang verdroeg,
leef ik nog altijd achter glas.
Ik heb maar een paar vrienden,
maar dat is meer dan genoeg.