Deze tijd die jij me geeft,
omdat je wilt dat ik ook leef,
omdat je zo graag bij me bent,
maar me ook goed genoeg kent.
Deze tijd die ik van je krijg,
zomaar, om mezelf even te zijn,
zomaar, om het te begrijpen,
zomaar, om niet te verdwijnen.
Deze tijd die ik maar even mag,
zo stil, zo vol van nieuwe kracht,
zo duur, door jou betaald,
zo fijn, door jou bepaald.
Deze tijd, met vele namen,
straks zijn we weer samen,
en ik mis je nu al wel,
maar toch, heel erg dankjewel.